समुद्रासमकविवाचन !

 कविता एकदातरी समुद्रासमोर व्यक्त केली जावी . 

समुद्रासमकविवाचन होवून जाव . 

पुर्णावधानाने . 

पाहावं 

अनुभवावं,
 भिडते का अथांगता  समुद्रासारखी 

लाटांच्या शिस्त बदह्तेत मुक्तपणे  अंगावर येते कि ,

दगडावर आपटून विखर्णाऱ्या  लाटेच्या थेम्बासारखी . 

कि ,त्या हेन्रीला समझ लेल्या पुन्हा परत न येणाऱ्या लाटेसा रखी 

ती तीव्रता जाणवतच नाही . 

समुद्राची डोळ्यांना न दिसणारी खोली आणि 

प्रत्येक त्या सामवून घेतलेल्या जीवांच्या क्षणोक्षणी 

जिवंत राहण्याची  कसब शिकवते कि नाही . 

परतताना तो  जसा शांत होतो तसा शांत करतो कि ,

सुनामीच्या त्याच परतणाऱ्या लाटांसारखा उध्वस्त करून टाकतो . 

*

७\६\२०१४